Η επιχειρηματικότητα στη σημερινή εποχή δεν βαδίζει μόνο σε ρυθμούς τεχνολογίας και παγκοσμιοποίησης. Μπορεί να πάρει και άλλες μορφές που θα καλύπτουν τις εξατομικευμένες ανάγκες κάποιου επιχειρηματία.
Δύο νέες μορφές επιχειρηματικότητας που θα ενταχθούν τους επομένους μήνες στην κυπριακή νομοθεσία είναι η οικοτεχνία και η κοινωνική επιχειρηματικότητα. Μορφές τους υπάρχουν και σήμερα, ωστόσο, δεν είναι θεσμοθετημένες.
Κοινωνική επιχειρηματικότητα
Μια προσπάθεια να προωθηθεί αυτός ο θεσμός έγινε πριν δύο χρόνια από τη Μονάδα Διοικητικής Μεταρρύθμισης της Προεδρίας. Στην Ευρώπη και στις ανεπτυγμένες χώρες υπάρχουν πολλά πετυχημένα παραδείγματα «Κοινωνικών Επιχειρήσεων», που ως βιώσιμες επιχειρήσεις προσφέρουν τα μέγιστα είτε στην ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών που δραστηριοποιούνται, είτε στην εξυπηρέτηση στόχων που σχετίζονται με περιβαλλοντικά και κοινωνικά θέματα, στην εκπαίδευση, στην παροχή υπηρεσιών για βελτίωση της ζωής ευάλωτων ομάδων του πληθυσμού, κ.λπ. Η Κύπρος είναι από τις λίγες χώρες στην Ε.Ε. που δεν διαθέτει ένα τέτοιο πλαίσιο, κάτι που οδηγεί και σε αδυναμία άντλησης πόρων από την ίδια την Ε.Ε. που στοχεύουν και αφορούν τις Κοινωνικές Επιχειρήσεις. Αυτήν τη στιγμή το εν λόγω νομοσχέδιο συζητείται στη Βουλή.
Κοινωνική επιχείρηση είναι αυτή που έχει ως πρώτιστο σκοπό λειτουργίας την κοινωνική αποστολή μέσω της προώθησης θετικών κοινωνικών, ή/και περιβαλλοντικών δράσεων με γνώμονα το συμφέρον της κοινωνίας αντί τη δημιουργία κέρδους για τους ιδιοκτήτες, μέλη και μετόχους της και παρέχει υπηρεσίες ή αγαθά στη βάση ενός επιχειρηματικού μοντέλου. Αναφορικά με τα κίνητρα που θα δίδονται στις επιχειρήσεις, αυτά δεν έχουν ακόμη καθοριστεί. Ένα τέτοιο παράδειγμα, θα μπορούσε να είναι η Αγία Σκέπη.
Οικοτεχνία
Η οικοτεχνία είναι μια ευέλικτη μορφή εργασίας, η οποία αναπτύχθηκε στην ελληνική ύπαιθρο την περίοδο της κρίσης. Πολλές γυναίκες μετέτρεπαν την κουζίνα τους σε εργαστήρι και έφτιαχναν μαρμελάδες, λικέρ, τυριά και τα πουλούσαν στη γειτονιά. Επίσης, μια άλλη μορφή που πήρε η οικοτεχνία είναι το ράψιμο ρούχων ή το πλέξιμο τσάντων. Η οικοτεχνία στη χώρα μας δεν έχει θεσμοθετηθεί και δεν γίνεται ο όποιος έλεγχος από τις Αρχές. Μέσα από την οικοτεχνία μπορεί, για παράδειγμα, η κάθε νοικοκυρά να φτιάξει γλυκό του κουταλιού μέσα στο σπίτι της, σε χώρο που θα μπορεί να τον διαμορφώσει με πολύ λίγα έξοδα. Το προϊόν θα είναι πιστοποιημένο και η ίδια θα έχει τη δυνατότητα να το διαθέσει απευθείας στην αγορά. Η οικοτεχνία τέθηκε στο τραπέζι των συζητήσεων μέσα από τη στρατηγική για την αναβάθμιση του Τροόδους. Η Οικοτεχνία μπορεί να δώσει μια πάρα πολύ μεγάλη ώθηση στην ανάπτυξη της υπαίθρου, αλλά και οικονομική ανάσα στους παραγωγούς.
